روانشناسی
ناهیده یوسف پور؛ نوشین درخشان؛ رقیه پورصابری
چکیده
هدف: پیشرفت تحصیلی به‌ویژه در درس ریاضی اهمیت زیادی دارد و شناخت عوامل موثر بر آن به برنامه‌ریزی در زمینه پیشرفت تحصیلی ریاضی کمک زیادی می‌کند. در نتیجه، هدف این پژوهش بررسی مدل علّی پیشرفت تحصیلی ریاضی بر اساس تفکر خلاق و تفکر انتقادی با میانجی‌گری حل مسئله در دانشآموزان دوره ابتدایی بود. روش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع کمّی بود ...
بیشتر
هدف: پیشرفت تحصیلی به‌ویژه در درس ریاضی اهمیت زیادی دارد و شناخت عوامل موثر بر آن به برنامه‌ریزی در زمینه پیشرفت تحصیلی ریاضی کمک زیادی می‌کند. در نتیجه، هدف این پژوهش بررسی مدل علّی پیشرفت تحصیلی ریاضی بر اساس تفکر خلاق و تفکر انتقادی با میانجی‌گری حل مسئله در دانشآموزان دوره ابتدایی بود. روش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع کمّی بود که جامعه آن، همه دانشآموزان دوره ابتدایی شهر تبریز در سال تحصیلی 1403-1402 بودند. حجم نمونه پژوهش حاضر 250 نفر در نظر گرفته شد که این تعداد با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزارهای این مطالعه شامل پرسشنامه‌های پیشرفت تحصیلی ریاضی (Shalev et al, 1993)، تفکر خلاق (Welch and Mc Dowall, 2010)، تفکر انتقادی (Facione et al, 1994) و حل مسئله (Heppner and Petersen, 1982) بودند و دادههای آنها با روش‌های ضرایب همبستگی پیرسون و مدل‌یابی معادلات ساختاری در نرم‌افزارهای SPSS-26 و AMOS-24 تحلیل شدند یافته‌ها: یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد که مدل علّی پیشرفت تحصیلی ریاضی بر اساس تفکر خلاق و تفکر انتقادی با میانجی‌گری حل مسئله در دانشآموزان دوره ابتدایی برازش مناسبی داشت. در مدل مذکور، متغیرهای تفکر خلاق و تفکر انتقادی بر حل مسئله و پیشرفت تحصیلی ریاضی دانشآموزان دوره ابتدایی و متغیر حل مسئله بر پیشرفت تحصیلی ریاضی آنان اثر مستقیم و معنادار داشت. علاوه بر آن، متغیرهای تفکر خلاق و تفکر انتقادی با میانجی‌گری حل مسئله بر پیشرفت تحصیلی ریاضی دانشآموزان دوره ابتدایی اثر غیرمستقیم و معنادار داشتند (05/0P<). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، برای بهبود پیشرفت تحصیلی ریاضی دانشآموزان دوره ابتدایی می‌توان میزان تفکر خلاق، تفکر انتقادی و حل مسئله آنان را ارتقاء داد.
الناز ایمان زاده؛ محمد‌رضا اسماعیلی؛ رضا نیک بخش
دوره 7، شماره 1 ، شهریور 1400، ، صفحه 230-240
چکیده
هدف: پژوهش حاضر، به بررسی اثر بخشی سبکهای مدیریت معلمان بر تربیت حرکتی دانشآموزان با نقش مداخلهای راهبرد یاددهی- یادگیری حل مسئله در مهارت بسکتبال پرداخت.روششناسی: روش پژوهش آزمایشی همراه با پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را 706 نفر از دانشآموزان دختر و پسر پایه هفتم شهرستان سراب در نیمسال تحصیلی ...
بیشتر
هدف: پژوهش حاضر، به بررسی اثر بخشی سبکهای مدیریت معلمان بر تربیت حرکتی دانشآموزان با نقش مداخلهای راهبرد یاددهی- یادگیری حل مسئله در مهارت بسکتبال پرداخت.روششناسی: روش پژوهش آزمایشی همراه با پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را 706 نفر از دانشآموزان دختر و پسر پایه هفتم شهرستان سراب در نیمسال تحصیلی اول 97-1396 تشکیل دادند که از این بین 30 نفر با توجه به ارزیابیهای اولیه و به صورت هدفمند، به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (20) و کنترل(20 نفر)گمارده شدند. افراد گروه آزمایش، برنامه آموزش گروهی مهارت حلمسئله را در 12 جلسه تمرین 65 دقیقهای در هر هفته یک جلسه دریافت کردند؛ گروه کنترل به مدت دو ماه در لیست انتظار قرار گرفت. به منظور جمعآوری اطلاعات از پرسشنامهی ابعاد تربیت حرکتی ولفگانگ و گلیکمن (1986) استفاده شد. برای جهت تجزیه و تحلیل دادههای پژوهش از آزمون تحلیل کوواریانس تکمتغیره(آنکوا)با استفاده از نرمافزار SPSS در سطح معناداری 001/0 استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد، استفاده از سبکهای مختلف مدیریت کلاس در تمام ابعاد تربیت حرکتی ( شناختی، عاطفی، آمادگی جسمانی و مهارتی) معنیدار است. تمام ابعاد تربیت حرکتی تفاوت معناداری با سبک مداخلهگرا وجود دارد، ولی تفاوت زیادی با سبک عدم مداخلهگرا ندارند. همچنین سبک مدیریت کلاس تعاملگرا میتواند به همراه ارائه راهبرد حل مسئله اثربخشترین سبک مدیریت کلاس باشد.بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش آموزش مهارت حل مسئله راهبردی کوتاهمدت، کارآمد و بیضرر است که با هدف قرار دادن توانایی شناختی دانشآموزان میتواند آنها را در برابر یادگیری مهارت بسکتبال توانمند سازد.
